Samen met de jongens hun handjes overgetrokken op papier. Dat vonden ze vreselijk spannend... dit bracht mij op het idee om deze week de vingerverf maar weer eens uit de kast te gaan halen. Leuk voor na schooltijd!
De oudste knutselde zegenende handen met kinderen er onder. En jawel... voor de verandering uitgevoerd in rood.
De knutsel van de jongste zoon, open armen met kinderen er in.
Wat een les voor de mensen in die tijd. Ik las ergens dat kinderen in de tijd van de bijbel juridisch gezien gelijk waren aan slaven. En dan een Jezus die kinderen zegent en aangeeft dat wie gelooft als een kind het koninkrijk van God in mag gaan.
Maar voor deze tijd is de les niet minder. Al de discussie over theologieen, theorieen etc.
We moeten worden als een kind!
In een boek van Jurgen Bultmann: 'In het einde ligt het begin, een kleine leer van de hoop' las ik het volgende:
'Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zeggen we. Daarom willen moderne volwassenen het ouder-worden ontlopen en forever young blijven. Zou het in werkelijkheid niet juist omgekeerd kunnen zijn? Dat het de vooruitzichten voor de toekomst zijn die ons jong maken, hoezeer de jaren ook gaan tellen?'
